Kırılmış Cesaretlere Tavsiyeler
çok güzel bir yazı olmuş umarım hepimiz bu düşünceye sahip oluruz ve bir an önce kurtuluruz o bizden kurtulmadan biz ondan kurtuluruz...teşekür paylıaşım için
**Doğru bildiklerim yanlış yanlış bildiklerimde doğru olabiliyor yanlışlara odaklanmısken doğrular elimden kayıp gidiyor....**
sahte gülümsemenin arkasında yatan hüzünlü yüz DicL€
sahte gülümsemenin arkasında yatan hüzünlü yüz DicL€
-
- Mesajlar: 175
- Kayıt: 30 Ağu 2007, 17:27
"EN BÜYÜK HATA,HATA YAPMAKTAN KORKMAKTIR.. " ilginc ama dogru bi cümle, fakat bizim hata yapmaktan ziyade o hatayi isleyip alay edilmekten, itilip kakilmaktan korktugumuz.
Okul yillarimda öyleydi, sinifta her davranisim, her konusmam alay söz konusu oluyordu. Bunlari yasayan bilir...insanin pskilojosi, dolayisiyla hayati böyle darma duman ediliyor, hic farkinda olmadan. Evet belki her ayni hatayi yaptigimizda ayni sekilde tepki görmicez ama yasanmis o kadar aci yillardan sonra insan malesef cesaretini yitiriyor. Ben artik alay edilmek, hor görülmek istemiyorum, bunlari tekrar tekrar yasamaktansa hic birsey yapmamaya ve kendi dünyamda yasamaya devam ederim, daha iyi. Artik gücümün kalmadigini hissediyorum gercekten insanin yasi ilerledikce eskiden sineye cektigi seyler cok agir geliyor. Dün 29 una bastim, ama herkesin dogum gününü sevincle, sevdikleriyle kutlarken ben yalniz ve aglayarak gecirdim, her zamanki gibi cünkü yine o "rezil" günlerimden birini daha yasadigim icin.
Insanlar dogum günlerinde mutlu, uzun ömür dilerken, ben keske dün icin dogmasaydim diye agladim, agladim...ve Allah tan su mübarek günler hürmetine bir an önce ölmeyi diledim Biliyorum yanlis, istenmemesi gereken bise ama hayat insana hic gülmediyse bu noktaya gelebiliyor...
Okul yillarimda öyleydi, sinifta her davranisim, her konusmam alay söz konusu oluyordu. Bunlari yasayan bilir...insanin pskilojosi, dolayisiyla hayati böyle darma duman ediliyor, hic farkinda olmadan. Evet belki her ayni hatayi yaptigimizda ayni sekilde tepki görmicez ama yasanmis o kadar aci yillardan sonra insan malesef cesaretini yitiriyor. Ben artik alay edilmek, hor görülmek istemiyorum, bunlari tekrar tekrar yasamaktansa hic birsey yapmamaya ve kendi dünyamda yasamaya devam ederim, daha iyi. Artik gücümün kalmadigini hissediyorum gercekten insanin yasi ilerledikce eskiden sineye cektigi seyler cok agir geliyor. Dün 29 una bastim, ama herkesin dogum gününü sevincle, sevdikleriyle kutlarken ben yalniz ve aglayarak gecirdim, her zamanki gibi cünkü yine o "rezil" günlerimden birini daha yasadigim icin.
Insanlar dogum günlerinde mutlu, uzun ömür dilerken, ben keske dün icin dogmasaydim diye agladim, agladim...ve Allah tan su mübarek günler hürmetine bir an önce ölmeyi diledim Biliyorum yanlis, istenmemesi gereken bise ama hayat insana hic gülmediyse bu noktaya gelebiliyor...
- sosyalotesifobik
- Mesajlar: 163
- Kayıt: 11 Tem 2008, 01:35
- Konum: Istanbul
seninki sf diğilki.. oyle gecici bi dusunceymis.. ben gercek sfliyim.. nasıl diyim, markete birsey almaya gitsem bayılmadan eve donmem cok buyuk uğras istiyo... eve gelip kendimi yatağa attığımda tum vucudumdan enerji cekiliyormus gibi oluyo ve kalp carpıntımın dinmesi cok uzun zaman alıyor.. gercek sf bu iste... bundan kurtulmak yok farzetmekle mumkun diğil malesef..
-
- Mesajlar: 12
- Kayıt: 06 Tem 2008, 14:37
Doktorumdan öğrendiğim kadarıyla, sosyal fobi antidepresan ve psikoterapi ile düzeliyormuş. Şu anda sosyasl fobi ben de düzeldi ya da beni üzmeyecek bir seviyeye indi ya da ben takmamayı öğrendim.
Sosyal fobililerde depresyon çok sık tekrarlıyormuş. Sosyal fobikler mutsuzlukları artınca kendilerinde mücadele gücü bulamıyor ve daha kötü içlerine kapanıyorlarmış. Depresyonları da normal depresyondan daha farklıymış. Kişinin üzerine bir ağırlık çöküyor, yerinden kalkamıyormuş.
Şu anda hamile olduğumdan tedavime ilaçsız devam ediyorum. Benim depresyonumda da üzerime ağırlık çöker, çok uyurdum. Bu kış inşallah tekrarlamaz.
Hamileliğim bittiğinde Ahmet bey yeniden, beni depresyondan koruyucu bir ilaç düşünüyormuş.
Burdan herkese tedavisinin peşine düşmesini öneriyorum. Psikiyatrstler bize bunu daha kolaqy öğretiyorlar.
Hoşçakalın...
Sosyal fobililerde depresyon çok sık tekrarlıyormuş. Sosyal fobikler mutsuzlukları artınca kendilerinde mücadele gücü bulamıyor ve daha kötü içlerine kapanıyorlarmış. Depresyonları da normal depresyondan daha farklıymış. Kişinin üzerine bir ağırlık çöküyor, yerinden kalkamıyormuş.
Şu anda hamile olduğumdan tedavime ilaçsız devam ediyorum. Benim depresyonumda da üzerime ağırlık çöker, çok uyurdum. Bu kış inşallah tekrarlamaz.
Hamileliğim bittiğinde Ahmet bey yeniden, beni depresyondan koruyucu bir ilaç düşünüyormuş.
Burdan herkese tedavisinin peşine düşmesini öneriyorum. Psikiyatrstler bize bunu daha kolaqy öğretiyorlar.
Hoşçakalın...
- philo_sophy
- Mesajlar: 206
- Kayıt: 03 Eyl 2008, 23:42