Hayatınızda SF'siz ve çok rahat olduğunuz bir dönem oldu mu?
sf siz demek çok zor ama.sf olduğu halde iyiyim bu 2 aydır.
işim var(çok sevdiğim mesleğim).
arkadaşlarım var(yenilerini edinmekten de çekinmiyorum).
sorunlarım var(ama göğsümle yumuşatıp,plaseyle köşeye bırakmayı öğreniyorum yavaş yavaş:))
alışıyorum galiba bu dünyada yaşamaya....
işim var(çok sevdiğim mesleğim).
arkadaşlarım var(yenilerini edinmekten de çekinmiyorum).
sorunlarım var(ama göğsümle yumuşatıp,plaseyle köşeye bırakmayı öğreniyorum yavaş yavaş:))
alışıyorum galiba bu dünyada yaşamaya....
herkes sf linin mevcut dunyaya uymasını istiyor.fakat o direniyor.üstüne birde sorunlu damgası yiyor...
sosyal ortam bozuk bence... ondan kaynaklanıyor butun bunlar.
sosyal ortam bozuk bence... ondan kaynaklanıyor butun bunlar.
Ortaokul dönemim gayet iyiydi, kendim gibiydim en azından. En yakın arkadaşlarımın hepsi ortaokuldan kalmadır benim.
Doğal olduğum zaman gerçekten cana yakın, hoşsohbet, bilgili, sevimli birisiyim ama öyle bir durum ki karşımdaki beni tanımıyorsa savunmada gibi hissediyorum kendimi, herşeyi umursamaz, negatif belki de kıl bir insan oluyorum. İnsanları kendime yaklaştırmıyorum belki de. Çünkü izin verirsem aslında özgüveni düşük birisi olduğumu anlamalarından korkuyorum sanki.
Aslında şu an başka bir insanı tasvir eder gibiyim, durumun içinde kendim olunca düşünmek yeterli olmuyor bazen, bazı şeyler alışkanlık yapıyor, kendini ancak öyle rahat hissediyor insan.
Doğal olduğum zaman gerçekten cana yakın, hoşsohbet, bilgili, sevimli birisiyim ama öyle bir durum ki karşımdaki beni tanımıyorsa savunmada gibi hissediyorum kendimi, herşeyi umursamaz, negatif belki de kıl bir insan oluyorum. İnsanları kendime yaklaştırmıyorum belki de. Çünkü izin verirsem aslında özgüveni düşük birisi olduğumu anlamalarından korkuyorum sanki.
Aslında şu an başka bir insanı tasvir eder gibiyim, durumun içinde kendim olunca düşünmek yeterli olmuyor bazen, bazı şeyler alışkanlık yapıyor, kendini ancak öyle rahat hissediyor insan.
- Kozmikalem
- Mesajlar: 66
- Kayıt: 15 Tem 2007, 03:02
ilkokulda kirmizi kurdela takardi ögretmenler hatirlarsiniz. Ben hep onlara imrenirdim, hep bir tane olmasini isterdim. Bi kere takilmasi icin neler yapardim ah :? ilkokul kitaplarindaki bütün siirleri ezberlemistim(20 30 tane belki), hoca cocuklara "biri tahtaya kalkip bir sey anlatmak istermi" dediginde bende cikardim, 10 dakika 20 dakika hep birseyler anlatirdim. Notlarim da iyiydi.
Ama bana kurdelayi sadece 1 kez layik görmüstü. Halbuki benden hashari, kötü cocuklar bunu kac kez takmisti. Ben de hep sasirirdim, o kadar calisiyorum neden bende almiyorum diye. Gene birgün böyle düsünürken aglamistim. Hocada benim agladigimi görünce gel hadi dedi. Baska birinin kurdelasini bana takiyordu. Ilk kurdelamdi ya, Iste o an cok sevinmistim. Ama icimde bir burukluk vardi ya, neyse kostum bahceye. Cocuklara gösteriyordum. Ne kadar neseliydim aah ah. Ben sevincten kosustururken bir cocuk gelip ayagima takilip düsmezmi. Hoca da cocugun düsüsünü gördü. Gelip benden hesap soruyordu neden böyle yaptin diye. Sinifdaki cocuklarda düsen cocuktan tavir almislardi. Ben ne kadar aglamistim, anlatmaya calismistim, aglamaktan anlatamamistim. En sonunda yalvarmistim, o hic dinlememisti bile. Salya sümük o kurdelayi cikartip gözümün önünde diger cocuga takti. O kurdelayi hala takiyorlarmi bilmiyorum.
Ne kadar sacma bir uygulamaymis. Resmen bizi ezik durumuna düsürüyordu. Orda kirmizi kurdelayi kazananlarin cogu serseri olup cikti halbuki. Bende sf nin olusmasindaki ilk büyük olay oydu sanirim. O olaydan sonra siir felanda ezberlemeyi birakmistim.
Icimden bunu yazmak geldi. Ben ilk okulda SF li degildim sanirim. Icime kapanik biri degildim. Ama cocuklar beni hep hor görürdü. Akrabalarim beni hep cocuk yerine koyardi, gülerlerdi, ne kadarda kizardim, hic kaldiramazdim. Beni hic büyük yerine koymadilar zaten. Ama beni en derinden yaralayan, onlar orda gülerken babaminda onlarla birlikte katila katila gülmesidir. Hepsinden nefret ediyorum, ne diyeyim.
Sizinde benim gibi bir aniniz varmi kurdelayla ilgili yazin. Görüsmek Üzere
Ama bana kurdelayi sadece 1 kez layik görmüstü. Halbuki benden hashari, kötü cocuklar bunu kac kez takmisti. Ben de hep sasirirdim, o kadar calisiyorum neden bende almiyorum diye. Gene birgün böyle düsünürken aglamistim. Hocada benim agladigimi görünce gel hadi dedi. Baska birinin kurdelasini bana takiyordu. Ilk kurdelamdi ya, Iste o an cok sevinmistim. Ama icimde bir burukluk vardi ya, neyse kostum bahceye. Cocuklara gösteriyordum. Ne kadar neseliydim aah ah. Ben sevincten kosustururken bir cocuk gelip ayagima takilip düsmezmi. Hoca da cocugun düsüsünü gördü. Gelip benden hesap soruyordu neden böyle yaptin diye. Sinifdaki cocuklarda düsen cocuktan tavir almislardi. Ben ne kadar aglamistim, anlatmaya calismistim, aglamaktan anlatamamistim. En sonunda yalvarmistim, o hic dinlememisti bile. Salya sümük o kurdelayi cikartip gözümün önünde diger cocuga takti. O kurdelayi hala takiyorlarmi bilmiyorum.
Ne kadar sacma bir uygulamaymis. Resmen bizi ezik durumuna düsürüyordu. Orda kirmizi kurdelayi kazananlarin cogu serseri olup cikti halbuki. Bende sf nin olusmasindaki ilk büyük olay oydu sanirim. O olaydan sonra siir felanda ezberlemeyi birakmistim.
Icimden bunu yazmak geldi. Ben ilk okulda SF li degildim sanirim. Icime kapanik biri degildim. Ama cocuklar beni hep hor görürdü. Akrabalarim beni hep cocuk yerine koyardi, gülerlerdi, ne kadarda kizardim, hic kaldiramazdim. Beni hic büyük yerine koymadilar zaten. Ama beni en derinden yaralayan, onlar orda gülerken babaminda onlarla birlikte katila katila gülmesidir. Hepsinden nefret ediyorum, ne diyeyim.
Sizinde benim gibi bir aniniz varmi kurdelayla ilgili yazin. Görüsmek Üzere
-
- Mesajlar: 52
- Kayıt: 06 Eki 2007, 07:23
hepimiz askeriz yetmiş milyonla yeteriz
evet arkadaşlar bede öyleyim evden çıkamıyorum kimseyle gezmiyorum ve sürekli ailemin baskılarıyla karşılaşıyorum küçükken dışarı çıkarmazlardı şimdi ise çık diyorlar şimdi ise gezmek için heves kalmadı
Re: hepimiz askeriz yetmiş milyonla yeteriz
Tamamen katılıyorum bende aynı durumdayımkayserili yazdı:evet arkadaşlar bede öyleyim evden çıkamıyorum kimseyle gezmiyorum ve sürekli ailemin baskılarıyla karşılaşıyorum küçükken dışarı çıkarmazlardı şimdi ise çık diyorlar şimdi ise gezmek için heves kalmadı
sadece dısarı cıkmak ıcın degıl hıc bısey ıcın hevesım kalmadı
Aılemın baskısıda bı yandan
Bu arada baya olmus 5 aydır dısarı cıkmadım askerden gelelı
5 aydır evdeyım
liseye baslayana kadar hayatimin gayet normal olduguna inaniyordum 1kac kusurumuz wardi ama oda herkesda olacak cinsten. derken liseye basladim dogal olarak gonul islerine girelim dedik 1kac basarisiz denemeden sonra cok sinirlendim galiba hic olmayacak diye dusunmeye basladim cevremden sogudum. akabindeki yaz okul degistirme fikri aklima yatti.derken nakil oldum ancak hic1sey bekledigim gibi olmadi derken oss stresi geldi ve bizim sf costu o gun bugundur ayni haldeyiz...
-
- Mesajlar: 14
- Kayıt: 07 Mar 2016, 21:35
Re: Hayatınızda SF'siz ve çok rahat olduğunuz bir dönem oldu mu?
evet oldu
bilincimi kaybedip ruhum bedenimden ayrılıp mışıl mışıl uyuduğumda oldu
bilincimi kaybedip ruhum bedenimden ayrılıp mışıl mışıl uyuduğumda oldu