malesef sf yi yok edecek sihirli bir çubuk yok veya bir ilaç var kullanıyosun ve şıp diye iyileşiyosun dedirtecek bir ilaç veya yöntemde yok. başlangıç olarak şunları söyleyebilrim,onat yazdı:bu illetten kurtulanlar neden bizede anlatma gereği duymuyolar acep bizde bilsekte bizde kurtulsak herkese anlatırım valla sevincimden ama bidaha buraya girme gereği bile duymamış sanırım arkadaş aahhh ahhh
1)ilk önce iyileşebileceğimize kesinlikle inanmamız gerekiyor.(gerçi hangi başarı veye güzel sonuç olacağına inanmadan elde edilmiştirki insanlık tarihinde böyle bir başarı duyulmamıştır)
2)doktora kesinlikle gitmemiz gerekiyor verdiği ilaçların hiç bir faydası olmasa bile gidiyor olmanın verdiği moral yeterde artar bile( bir hastalık duymuştum çocuklarda çok görülüyormuş ve ilaç tedavisi yokmuş ama doktorlar gelen hastaya şekerli bolibon veriyormuş ve bu ilaçları iç bir kaç haftaya iyileşirsin diyormuş ismini şu an hatırlamıyorum ama çok önemli bir hastalık değil ve doktorların böyle yaptıklarını kendi ağızlarından duymuştum)
3)kendimizle yüzleşmemiz gerekiyor neden böyle davranıyorum, hangi yönlerimi beğenmiyorum başkalarından ne gibi bir eksiğim var vb. soruları kendimizle oturp tartışmamız gerekiyor. yani korkularımızla yüzzleşmemiz şart. ayrıca her düştüğümüzde yeniden kalkmasını bilmeliyiz
4)vücüdümüzün duruşuna daha doğrusu dik durmaya çalışmalıyız sonra bakışlarımız dünyadan göçmeye hazrlanan birinin bakışları gibi olmamalı bir şeye odaklanıp bakmalıyız boşluğa bakar gibi bakmamak gerekiyor evde yürüme ve bakma provaları yapabilirsiniz vucüdümüz nasıl duruyorsa beynimizde ona göre hormon salgılıyor, yastığa başımızı koyduğumuzda beyin hemen bu uyuyacak diye düşünüp ona göre hormon salgılıyor veya gülümsüyorsak beyin bizimkisi mutlu galiba diye düşünüp ona göre hormon üretiyor. tabii yürüyüşümüzü bakışımızı ve hareketlerimizi birden değiştirmemiz zor ama pes etmemeli sonunda kazanan siz olursunuz emin olun.
5)tek olduğunuzu önemli biri olduğunuzu herkes kadar sizinde yaşama hakkınız olduğunu unutayın ve arkadaşlarınızla ailenizle komşularınızla bu ölçüleri göz önünde bulundurarak konuşun ve ona göre hareket edin unutmayın sizinde kızma, bağırma çağırma, sinirlenme, beğenmememe hakkınız var ve vazgeçmediğiniz kurallarınız olmalı çünkü arkadaşlarınızın ve ailenizin gözünde ancak bu şekilde değer kazanırsınız. herkes bizi sevmek zorunda değil herkesle iyi geçinmek zorundada değiliz.burda geçenlerde başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum. bir arkadaşım var biraz ukala kendini beğenmiş her şeyi ben bilirim tarzında biri, yer yer bana akıl vermeye kalkar ve be sinir olurum tabii bu duruma. her yanlışına itiraz etsem hiç konuşamayız heralde çünkü aşayı yukarı her cümlesi ofsayt.
neyse konya geleyim geçenlerde yolda yürürken bir konu hakkında konuşuyoruz bir ara çok güzel bir fikir söyledi, çok beğenmiştim sonra çok güzel düşünmüşsün ya sen bayaa zekisin, benim IQ um 139 seninkide 130 falandır heralde dedim :P bizimkisi bendeki kendimden eminliği görünce birşey söyleyemedi 130 dan sonra deha oluyor falan dedi, hayır 140 tan sonrakilerine dahi diyorlar öncesinede süper zeki diyorlar dedim. yani onun ukalalığına karşı bende aynıyla mukabelede bulundum ve geri adıma atmak zorunda kaldı şimdi benimle daha dikkatli konuşuyor.
6) zaman her şeyin ilacı bunuda untmayalım zamanla olacak bazı şeyler bu konuda benim vaz geçilmez bir örneğim var ilk bisiklete bindiğimde pedal çeviremiyordum ancak yüksek bir yerden aşağıya doğru pedal çevirmeden sürebiliyordum çogundada komşunun kapısında soluğu alıyordum. ama pes etmedim hayalim ellerimi direksiyondan bırakarak sürmekti, kaç kez düştüğümü ellerimi parçaladığımı bilmiyorum ama en sonunda ellerimi bırakarak ve freni bozukken bile sürmeyi başarmıştım.
yanlış birşey yazdıysam özür dilerim şimdilik aklıma gelenler bunlar. herkesin bir gün sf yi yenmesi dileğiyle.....